ปล้อง

n. section

def.:

ช่วงระยะระหว่างข้อของไม้ไผ่หรืออ้อย เป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

related: internode, segment syn.: ข้อ, บ้อง sample:

คนเล่นว่าวจะนิยมเสาะหาไม้ไผ่สีสุกที่มีปล้องยาวเรียวเรียกว่า เพชรไม้ มาเหลาทำโครงอันกลาง

clf.: ปล้อง